Umieszczenie w jednej książce zagadnień wstydu i wrażliwości wydaje się szaleństwem, ale Brene Brown zrobiła to w rewelacyjny sposób. Poniżej kilka cytatów w tej świetnej książce.

„Jeśli poświęcimy nasze życie czekaniu na to, że staniemy się perfekcyjni lub kuloodporni, to zanim wkroczymy na arenę, zniszczymy nasze relacje  i zaprzepaścimy okazje, które mogą już nigdy się nie powtórzyć, zmarnujemy nasz cenny czas i talenty, unikalny wkład, który tylko my możemy wnieść w życie innych ludzi.”

„Obawiamy się, że nasza prawda nie jest wystarczająca — że to, co mamy do zaoferowania jest niedostateczne bez dźwięków dzwonów i oklasków, bez nieustannego wprowadzenia poprawek i robienia wrażenia.”

„Wrażliwość to dzielenie się uczuciami i doświadczeniami z osobami, które zasłużyły sobie na to, by o nich usłyszeć.
Bycie wrażliwym i otwartym bazuje na wzajemności i stanowi integralną część procesu budowy zaufania.”

„Ten głęboki, powszechny lęk przed pomyłką, przed poniżeniem i czuciem się gorszym od innych, jest tym, co powstrzymuje nas przed podejmowaniem ryzyka niezbędnego, by nasze firmy mogły coraz lepiej prosperować.”

„Perfekcjonizm to dwudziestotonowa zbroja, którą dźwigamy, przekonani, że nas ochroni, podczas gdy w rzeczywistości ma nas osłaniać przed wzrokiem innych ludzi.”

„Uczucie wstydu dopada tych z nas, którzy doświadczają niepokoju, ponieważ nie tylko jesteśmy zalęknieni, pozbawieni kontroli i niezdolni radzić sobie z naszym coraz bardziej wymagającym życiem, lecz ostatecznie nasz niepokój pogłębia się i staje się nie do zniesienia przez nas przekonanie o tym, że gdybyśmy tylko byli bystrzejsi, silniejsi lub lepsi to poradzilibyśmy sobie ze wszystkim.”

Przepaść zaczyna się tu: Nie możemy dać ludziom tego, czego sami nie mamy.
To, kim jesteśmy, liczy się niepomiernie bardziej niż to, co wiemy lub to, kim chcemy być.

„Sądzę, że większość z nas przekonuje się po prostu, że najlepiej spuścić głowę i zamknąć buzię na kłódkę, a wtedy stopnie będą wyższe.

W każdym systemie wstyd może się panoszyć tylko do momentu, w którym ludzie się wycofają, aby chronić samych siebie. Gdy wycofujemy się, nie wychodzimy do ludzi, nie udzielamy się i przestaje nam na czymkolwiek zależeć.”