Autor opiera się na klasycznej teorii temperamentów, czyli podział ludzi na choleryków, sangwiników, flegmatyków i melancholików. Na potrzeby książki dzieli osoby na: czerwonych, żółtych, zielonych i niebieskich (kolejność taka sama jak w klasycznym podziale). Pewnie zastanawiacie się czym charakteryzują się poszczególne kolory? Spieszę z pomocą.

A Teraz mam dla Ciebie zadanie. Pomyśl przez chwilę kto z twoich znajomych pasuje do powyższych opisów. Masz? 

Oczywiście jak każdy podział nie jest on wyrocznią. Dla mnie osobiście jest on pewną podstawą pomagającą zrozumieć szerzej siebie i drugą osobę. Ja np. jestem żółty z domieszką czerwonego. Rzucam na lewo i prawo pomysłami, biorę się za wiele rzeczy na raz, bywam gadatliwy i chaotyczny. Elementy czerwonego pozwalają mi na przyspieszanie różnych spraw i osiąganie wyników. Pracuję z ludźmi, które oczywiście różnią się przyporządkowaniem do typu osobowości. Dla menedżera taka wiedza jest bardzo przydatna.  Zrozumienie drugiej strony pozwala na dostosowanie działań i wymagań. 

Na poparcie tego wrzucę po jednym cytacie o każdym z kolorów:

Czerwony stawia sobie wyższe wymagania niż osobnicy innych barw. Jest gotowy harować. Nie posunę się do stwierdzenia, że nikt nie pracuje tak ciężko jak Czerwoni, ale odważę się powiedzieć, że Czerwony potrafi każdego wziąć do galopu.

Żółci są bardzo dobrzy w inicjowaniu wszelkich działań. Są twórczy, zawsze mają głowę pełną pomysłów, często startują z wieloma projektami naraz. Ale z doprowadzeniem spraw do końca nie jest już tak różowo.

Zieloni nie obrażają bliźnich. Najchętniej nigdy by nikogo nie urazili. (…)Zwykle starają się dopasować do otoczenia, przez co są bardzo zrównoważeni.

Niebiescy wysoko cenią logiczne rozumowanie, ale łatwo wpadają w przygnębienie, jeśli nie wszystko toczy się po ich myśli.

Czyż to nie fascynujące? Dla mnie bardzo. 

Książka zawiera wiele rad jak postępować z osobami o różnych typach osobowości, to naprawdę działa. Po lekturze i “zdiagnozowaniu” innych zobaczyłem, że to naprawdę działa. Nie ma w tym nic z manipulacji, po prostu każda osoba ma inne potrzeby, a ja chcę się dogadać więc muszę spróbować zrozumieć druga osobę.