Dziś kilka cytatów z niesamowitej książki o komunikacji:

„Nie chodzi o to, by nie oceniać, lecz by dostrzegając u siebie oceniające myśli, świadomie zdecydować, co chcemy z nimi zrobić — chodzi o to, żeby w ułamku sekundy podjąć decyzję, czy na pewno chcemy je wypowiedzieć. Istotne jest także, by umieć dostrzec, o czym ważnym te oceny informują, co mówią nam o nas samych. Innymi słowy, chodzi o znalezienie ukrytych pod nimi potrzeb. „

Dbanie o siebie zaczyna się od empatii dla siebie, czyli poznania i rozumienia swoich potrzeb.

„Krzyk może być też jedyną znaną danej osobie strategią zapisaną głęboko w jej ciele. Jeśli ktoś doświadczał w przeszłości sytuacji zagrożenia własnych potrzeb lub obserwował, że krzyk jest skuteczny, to będzie go uruchamiał w sposób niemal automatyczny, nie mając dostępu do innych strategii (ponieważ na przykład nigdy nie widział ani nie doświadczył rozmowy, w której mimo konfliktów ludzie nie krzyczą, a jednak dochodzą do rozwiązania). „

„Osoba z poczuciem krzywdy swoją narracją wciąga innych w chęć ratowania jej i ochrony przed tymi, którzy są „oprawcami”. Jednak próba pomocy jej może zakończyć się tym, że samemu wyląduje się w strefie poczucia winy, gdyż można usłyszeć, że się za mało rozumie, za mało stara, jest się zbyt wymagającym lub w zasadne takim samym jak pozostali… „

Brak kontaktu z potrzebą powoduje, że wybieramy działania, które na chwilę przynoszą ulgę, ale nie
zaspokajają i nie karmią potrzeby, bo nie są dla niej wartościowym pokarmem.

„Jeśli spotkają się dwa głody, to one nie nakarmią siebie nawzajem. Jeżeli jesteśmy głodni uwagi ze strony innych i empatii dla siebie, nie będziemy w stanie jej dać. Wydaje się, że tak często jesteśmy mało zainteresowani drugą osobą właśnie dlatego, że bardzo potrzebujemy, żeby w pędzącym świecie ktoś zainteresował się nami. W związku z tym, dając radę, od razu przerzucamy uwagę i zainteresowanie na siebie.”